fbpx
Simen Lambrecht">

Simen Lambrecht

Simen Lambrecht is student Architectuur en maakt deel uit van het selectieteam van de Dag van de architectuur 2017.

"Op zich is het gebouw zoals een Chirolokaal niets bijzonder, maar het zijn uiteindelijk de mensen die architectuur het meeste kunnen vormen."

Leeftijd: 24 jaar

Woonplaats: Gent

Studie: Architectuur

In welke stad ter wereld zou je het beste gedijen en waarom? 
Ik heb geen favoriete stad voor ogen momenteel. Er liggen zoveel mooie plaatsen verspreid over de hele wereld. Ik heb het laatste semester van 2016 in Beijing, China doorgebracht, en had nooit verwacht – ondanks de grote vervuiling – hoe ik van die stad ging houden. Dus zelfs steden die vanop afstand niet heel hard aanspreken, kunnen dus verrassend uit de hoek komen. Ik woon momenteel terug in Gent en heb het hier goed. Ik houd heel erg van de stad en zijn mensen. En op vlak van architectuur realiseert Vlaanderen zeer interessante dingen de laatste tijd. Of ik dus in San Francisco, Beijing of Gent ga wonen later, weet ik dus nog niet.

Welk gebouw, plek, publieke ruimte roept voor jou instant jeugdherinneringen op en waarom?
Mijn eerste gedachte gaat naar mijn Chiro lokalen. Ik heb sinds mijn vijfde tot mijn drieëntwintigste in de Chiro gezeten en dus – minstens – één maal per week mijn Chiro-broek aangetrokken. In die lokalen ben ik ook opgegroeid, van samenspel met de Meisjeschiro toen ik tien was tot mijn eerste pintje op mijn zestien. Veel van de bakens in mijn leven zijn in en rond de Chiro lokalen gebeurd. Op zich is het gebouw niets bijzonder, maar het zijn uiteindelijk de mensen die architectuur het meeste kunnen vormen.

Aan welk architecturaal/stedenbouwkundig project in Vlaanderen en/of Brussel had je graag meegewerkt en waarom?
Ik had graag meegewerkt aan de ontwikkeling van Dok Noord in Gent. Ik ga zelf vaak naar daar om tussen de industriële panden te lopen en zat op school vaak in de oude grindbakken. Die buurt is nu volledig gerevitaliseerd. Soms tot mijn spijt, want het is daardoor de stilte op plekken verloren. Dit versterkte net het gevoel van vervreemding op die plek. Ik had dan ook graag eens aan tafel gezeten met de verantwoordelijken van deze reconversie.

Schrijf je in op onze nieuwsbrief