">
Leeftijd: 26 jaar
Woonplaats: Oostende
Studie: Master Industriële wetenschappen en Master Architectuur aan de KU Leuven
In welke stad ter wereld zou je het beste gedijen en waarom?
Een moeilijke vraag, omdat deze enkel uitgaat van de plekken waar ik ervaring mee heb. Bepaalde plekken triggeren de geest door de individuele eisen, verlangens en toevalligheden waarmee ik het beleef. Het is de betekenisgeving aan de plaats en zijn omgeving, en mogelijkheden die voor mij plekken definiëren. Een interessante plek kan voor mij oneindig veel verschijningsvormen hebben. Het is telkens een soort innerlijk moment die de klik maakt, een overheersend gevoel die omhelst wordt door de plaatselijke atmosfeer. Plotseling bevind je jezelf in een soort van hogere gewaarwording die een plek intrinsiek memorabel maakt. Men voelt een plek aan, de potenties die het biedt, maar ook de ongenaakbare, immateriële beleving. Een soort van ‘overwhelming‘, ondergedompeld in onze leefwereld. Een sprekend tafereel die spontaan mijn essentie raakt. Deze taferelen kunnen georkestreerd of toevallig zijn en zich overal ter wereld afspelen. Het gaat hem over een zeker bewustzijn van de plek waar je woont. De verlangens die het vervult. De eisen die je eraan stelt. Het dagdagelijkse van de habitat. De specifieke elementen die de kern van je beweegreden vormen. Zo kan een plek, dat een onderdak biedt, een thuis worden.
In het verleden heb ik meerdere malen Berlijn bezocht en beleefd. De liberale levensstijl en zijn vrije Zeitgeist maken de stad voor mij een genereuze plek met talloze mogelijkheden. Mijn geest wordt continue geprikkeld in deze metropool. Me er willen vestigen is zeker nog een droom die ik wil verwezenlijken.
Momenteel woon ik in een Art-Deco getint appartementsgebouw van André-Louis Daniëls te Oostende. Het eeuwige geruis van de zee vormt rust. Omgeven door geliefden. Een stad met veel mogelijkheden en potentieel. Ik heb de drang om Oostende te ervaren in al deze aspecten en te doen herleven.
Welk gebouw, plek, publieke ruimte roept voor jou instant jeugdherinneringen op en waarom?
Het voetbalpleintje aan het eind van de doodlopende straat waar mijn ouders wonen. Begrensd door twee buren en een beek. Houten afscherming met torenhoge bomen. Groene muur van sparren. De beek verbiedt ons het naastliggende maïsveld te betreden, maar tevergeefs. Verdwalen door eindeloze gangen van maïsplanten met als enige referentie de hoge bomen. Het natuurlijk ommuurde plein vormde de ideale buitenruimte voor mij als kind. Een openbloeiende tuin vol van dierbare momenten. Het maïsveld heeft plaats moeten maken voor een verkavelingswijk. De hoge bomen zijn verdwenen. De muur van sparren toont gapende wonden. Het wordt grauwer. Ik ervaar nostalgie naar die geborgen plek op zomerse dagen.
Aan welk architecturaal/stedenbouwkundig project in Vlaanderen en/of Brussel had je graag meegewerkt en waarom?
Talloze projecten spreken mij aan vanwege de intrinsieke elementen die het belichaamt. Van een minuscuul detail tot de maatschappelijke functie die het vervult. Van concept tot realisatie. Ieder aspect interesseert mij!
Is het Rust, de geborgen referentievolle plek om een boodschap na te laten?
De beleving en tijdloze uitstraling van Destelheide?
De eigentijdse elegantie en kruisbestuiving van Leysstraat 7 – 15?
De basisschool in Boom met zijn uitnodigende karakter?
De participatieve en dromelijke wereld van PC Caritas?
Het verdwalende labyrinth van Gijs Van Vaerenbergh?
… ?
.. ?
. ?
De projecten blijven zich opstapelen. Ik zie het echter niet als een piramide, er is geen top. Eerder een strand, waar ieder zandkorreltje een element is uit onze diepzinnige ervaringswereld. Meegesleurd worden in de stroming van het zijn. Een element dat mij triggert, dat mij beroert.