">
Frederik Vandyck (Foto: Tom Uyttendaele)
Leeftijd: 24 jaar
Woonplaats: Brussel
Studie: Doctoreert aan de VUB binnen de faculteit Architectuur
In welke stad ter wereld zou je het beste gedijen en waarom?
Ik ben er eerst en vooral van overtuigd dat iemands meest geliefkoosde stad niet los te denken is van zijn/haar werk en sociale context in een gegeven tijdsgeest. De stad waarin ik het liefste zou wonen is voor mij de meest adequate stad, momenteel Brussel. Gezien mijn doctoraatsonderzoek over, in en voor Brussel handelt, kan ik me geen betere plek voorstellen om te vertoeven. Echter, wanneer deze context verandert, ben ik bereid te volgen. Ik geloof niet in de pendelaar, wél in de stad. De veelheid aan dingen die je terugvindt in die stedelijke mix, de ontdekking, is voor mij onmisbaar. Het is iets wat alle steden gemeen hebben en exact de reden waarom ik overal zou willen gaan. In een tijd waarin vliegprijzen democratisch zijn en communicatie alomtegenwoordig is, wordt het begrip ‘afstand’ slechts relatief.
Hoewel mijn keuze voor Brussel nu slechts pragmatisch lijkt, heb ik een voorliefde voor de stad. Omdat ze lichtelijk ondergewaardeerd wordt, biedt het mogelijkheden die je elders misschien niet meer vindt. In Brussel kunnen studenten, jongvolwassenen, startende bedrijven… hun plek in de stad nog veroorloven. Zoiets is ondenkbaar in vergelijkbare hoofdsteden in Europa. Deze dynamiek stroomt uit de imperfectie van de stad, de ruwheid, misschien het lakse. Maar net dit werkt in mijn ogen als een voedingsbodem voor andere initiatieven van binnen uit. “In de volmaakte stad is het moeilijk wonen.” zei Geert van Istendael.
Welk gebouw, plek, publieke ruimte roept voor jou instant jeugdherinneringen op en waarom?
Op de jaarlijks terugkerende vakanties naar de Oostenrijkse Alpen, werd ik altijd gecharmeerd door de uniforme stijl waarin de hotels, huizen en zelfs schuren zijn opgetrokken. De solide basis van wit pleisterwerk met de bovenverdiepingen in hout en de talrijke bloembakken aan de balkons misstaan niet met het landschap. In tegendeel, ze volmaken het net. De architectuur lijkt niet in vraag gesteld en het bouwwerk eerder gewoon uitgevoerd volgens traditie en ambacht. Bij de terugkeer huiswaarts werd ik me keer op keer meer bewust van de uniekheid (in minder positieve zin) van het Vlaamse landschap en de schaarsheid van kwalitatieve architectuur.
Aan welk architecturaal/stedenbouwkundig project in Vlaanderen en/of Brussel had je graag meegewerkt en waarom?
De heraanleg van de Anspachlaan in Brussel. Het project startte als een uit de hand gelopen autoluwe zondag, maar werd al snel een weerspiegeling van de Brusselse mentaliteit. Verscheidene pop-up installaties hebben sindsdien de Brusselse verkeersader nieuw leven in geblazen. Omdat het project vanuit de Brusselaar werd bedacht, lijkt het participatief vormgeven van de nieuwe aanleg erg interessant.