Anke Verschueren

Beroep en opleiding schrijver, podcast- en theatermaker / Master Taal- en Letterkunde, Master Woordkunst

Wat doe jij in het Festival van de architectuur? 

Begin juni ontdekte ik een open call in mijn mailbox van het Vlaams Architectuurinstituut. Ze zochten een podcastmaker voor het Jonge Makers Festival. Mijn hart maakte een sprongetje want mijn vriendin, die architect is, en ik dromen er al lang van om naast het delen van de lakens, de strijk en de afwas ook op artistiek vlak samen iets te maken. Sindsdien brainstormen wij tijdens ons ontbijt over de rode raad waar we onze podcast aan willen ophangen: een bordspel dat aanleiding zal geven tot gesprekken over de stad als speelveld, vanuit een open blik op de openbare ruimte, met en zonder begrenzingen.

Hoe ziet jouw ideale speelveld eruit? 

Ik was een kind dat nooit uitbundig speelde. Ik hield niet van knikkende knieën in het klimrek of van wild zijn op het springkasteel. Toen mijn beste vriendinnetje van 4 mij onlangs in de speeltuin de trampoline op trok, besefte ik wat ik heb gemist. Ik sprong, vloog omhoog, voelde een siddering door mijn lijf trekken en vooral: veel kriebels in mijn buik. Die kriebels mogen de fundamenten vormen voor mijn ideale speelveld, waar buikgevoel de meest valabele graadmeter is voor beslissingen, waar er helder wordt gecommuniceerd, waar er lucht en ruimte is voor iedereen.

Speelt architectuur een rol in jouw werk?

Ja, in die zin dat het maken van een voorstelling, het monteren van een podcast of het schrijven van een tekst voor mij een erg architecturaal proces is. Het uittekenen van krijtlijnen, het in elkaar puzzelen van een concept, het bouwen van een structuur, het afwerken met oog voor detail. Daarnaast leer ik, mede door de haarscherpe blik van mijn vriendin, ook steeds meer op te kijken, omhoog, met oog voor vorm, kleur en verhoudingen. Ik voel dat daar veel onontdekt gebied zit voor mij, waar ik weldra ook inspiratie uit kan beginnen putten.

Waarvan lig jij ’s nachts wakker?

Onder het motto ‘het ergste komt altijd onverwacht, dus als ik het altijd verwacht, komt het nooit’, kan ik soms nachtenlang verzeild raken in het bedenken, bijna beleven, van doemscenario’s die mijn liefsten of mij overkomen. Ik hoop daar dan een soort van omgekeerd voorspellende gave mee te ontwikkelen om het onheil af te wenden.

Wie hoop jij tegen te komen tijdens het Festival van de architectuur?

Spelletjesfanaten natuurlijk! Die zin hebben om de stad als spelbord te zien en daar samen met ons in te verdwalen.

Ontdek het werk van Anke Verschueren gedurende het Festival van de architectuur hier.